As galerías de Sargadelos, propias ou con franquías, foron concibidas para poder vender os produtos das fábricas de cerámica do Castro e de Sargadelos sen depender de intermediarios, de distribuidores e comerciantes alleos, e controlar así todo o proceso das pezas, desde o seu deseño ata a súa comercialización.
As galerías foron concibidas para vender os produtos das fábricas, controlar a imaxe da marca Sargadelos e proxectar as ideas coas que foron concibidas as empresas.
Tamén para controlar a imaxe da marca Sargadelos e proxectar as ideas coas que foron concibidas as empresas, mediante a realización do deseño das galerías, do seu mobiliario, da súa organización espacial e do tipo de actividades culturais que se desenvolverían nelas.
Non eran simples tendas, senón tamén librerías e centros de divulgación da cultura galega e aglutinadoras das actividades culturais dos galegos en cidades como Madrid e Barcelona.
Non estaban só pensadas como simples tendas, senón tamén como librerías e centros de divulgación da cultura galega, que organizaban exposicións artísticas e da historia de Galicia, presentación de libros, conferencias, recitais poético-musicais ou xuntanzas de colectivos culturais do país. De feito, durante moitos anos convertéronse en importantes centros dinamizadores de cultura nas cidades e vilas do país, en embaixadas de Galicia no exterior e aglutinadoras das actividades culturais dos galegos en cidades como Madrid e Barcelona.
En 1974, inaugurouse a Galería de Barcelona, en 1975 a Galería de Madrid e en 1978, facíao a de Compostela. Posteriormente, espalláronse polas restantes cidades galegas e mesmo chegaron a Sevilla, Milán e O Porto.
En 1974, inaugurouse a Galería de Barcelona cunha mostra do libro galego en Cataluña. Un ano despois, abría as súas portas a Galería de Madrid, cunha exposición e un ciclo de conferencias titulados «Presencia de Galicia» e, en 1978, facíao a de Santiago de Compostela, cunha exposición-homenaxe ao Seminario de Estudos Galegos. Posteriormente, as galerías espalláronse polas restantes cidades galegas e por algunhas vilas do país, e mesmo chegaron a Sevilla, Milán e O Porto.