En un acto en la librería Lume, 1976
En un acto en la librería Lume, 1976

Isaac escribió durante toda la vida, cultivó la poesía, el teatro, el ensayo la crónica y el artículo periodístico, sin olvidarnos de la relación de las normas de trabajo en sus fábricas mediante un lenguaje original y convincente y que se pueden considerar como un texto teórico sobre la relaciones entre trabajo y la producción.

Uno de los carteles con las normas de trabajo en sus fábricas
Uno de los carteles con las normas de trabajo en sus fábricas

Son de su autoría más de 10 títulos, innumerables prólogos, introducciones, etcétera para libros de otros autores. Hasta casi los 90 años colaboraba con artículos de actualidad en el periódico La Voz de Galicia. En 1999 recibió el XLI premio Fernández Latorre en la modalidad de prensa escrita. Su epistolario, todavía inédito en su mayoría, con Luis Seoane y otras personalidades importantes, cierra muchas claves para entender la cultura del siglo XX.

Isaac escribió durante toda la vida, cultivó la poesía, el teatro, el ensayo, la crónica y el artículo periodístico.

Poesía

Encontramos poemas suyos en la revista Aturuxo (Ferrol 1952/1960) números 6 y 7-8 de 1955, con el pseudónimo de Xalo, titulados Cacheno y A rapaza de Fontán que me pousa de modelo. Al pie de este último poema aparece una nota que indica: «Do libro Cantos a rapazas inédito».

Portada del Cartel de Ciego «O crimen de Londres. A criada que estragulou á súa ama pola música. Historia contada polo cego Zago en 1970». 1977
Portada del Cartel de Ciego «O crimen de Londres. A criada que estragulou á súa ama pola música. Historia contada polo cego Zago en 1970». 1977

Siguiendo a Xoxé Ramón Fandiño también podemos considerar poesía los textos de los «carteles de ciego» creados por Díaz Pardo en la década de 1970 recreando los espectáculos parateatrales qué de niño presenciara en las ferias de los jóvenes en Santa Susana, interpretados por un ciego que tocaba un instrumento musical y una mujer que cantaba. Los títulos son: Paco Pixiñas, Historia dun desleigado contada por il mesmo (1970) de Celso Emilio Ferreiro con ilustracións de Isaac Díaz Pardo; A nave espacial. Historia contada polo cego Zago na que refírese os traballos pasados por Manuela Canle e os seu home pra chegar a voar (1970); O marqués de Sargadelos. Historia contada polo cego Zago onde gábase as sabencias de Antonio Raimundo Ibáñez na vida e nárrase seus erros e a súa tráxica morte (1970); O crime de Londres. A criada que estrangulou á súa ama pola música (1977) y Castelao. Historia contada polo cego Zago (1985). El viejo ciego Zago es el pseudónimo utilizado por Díaz Pardo.

Son de su autoría más de 10 títulos, a parte de innumerables prólogos, introducciones, etc. para libros de otros autores.

Teatro

Midas e O ángulo de pedra, Ed. Citania, 1957
Midas e O ángulo de pedra, Ed. Citania, 1957

O ángulo de pedra e Midas, 1957 (teatro). Dos tragedias clásicas, datadas en el Castro de Samoedo en los años1949 y1951, respectivamente y publicadas en Argentina, en la editorial Citania en el año 1957, con ilustraciones y cubiertas de Luis Seoane. Se estrenó en el año 2018, de la mano de Lino Braxe y con le apoyo de la Diputación de La Coruña, que con este motivo publicó una edición facsímile de la obra.

Ensayo

Portada de El ceramista Arranz y su escuela, 1964
Portada de El ceramista Arranz y su escuela, 1964

Discusión sobre la organización de industrias manufactureras, Imprenta Moret, A Coruña, 1960. Dedicado a sus compañeros de las fábricas de Magdalena y O Castro. Como su título indica, Isaac teoriza sobre la formación de una conciencia industrial en Galicia. La censura prohibió y secuestró este libro al poco de ser publicado.

El ceramista Arranz y su escuelaEd. do Castro, 1964, Sada.

A través de 28 páginas, Díaz Pardo explica como conoció la obra del ceramista, ofrece una cronología, el significado de su obra y finaliza con un capítulo con reproducciones de su obra.

El escultor Emiliano Barral, Ed. do Castro, 1966, Sada.

Portada del libro Galicia Hoy y el resto del mundo, 1987
Portada del libro Galicia Hoy y el resto del mundo, 1987

Galicia Hoy, Ed. Ruedo Ibérico, París, 1966. Coordinado por Luis Seoane e Isaac Díaz Pardo, bajo los pseudónimos de Maximino Brocos y Santiago Fernández respectivamente. El volumen, que constaba de diversas colaboraciones y reproducciones de documentos recogía su visión de la desastrosa situación de Galicia tanto económica como culturalmente.

Contribución de urgencia al entendimiento de los problemas de arte/industria. Número 18 de los Cadernos do Seminario de Estudos Cerámicos de Sargadelos, 1976, Sada, Ed. do Castro.

Galicia hoy y el resto del mundo, Ed. do Castro, Sada, 1987. Entendido como una posible continuación de Galicia hoy (1966), Díaz Pardo denuncia la desmemoria en la que se encontraba la sociedad al tiempo que ofrece documentación valiosa sobre sobre Castelao, Lorenzo Varela y recuerdos sobre figuras clave en su vida: su padre, Luis Seoane o Rafael Dieste.

Portada de Tentando construir uma esfinge de pedra, desassossegos, de Isaac Díaz Pardo, 2007
Portada de Tentando construir uma esfinge de pedra, desassossegos, de Isaac Díaz Pardo, 2007

Tentando construir uma esfinge de pedra, desassossegos, de Isaac Díaz Pardo, escrito en normativa reintegrada, del año 2007 y publicado en Ed. do Castro. Dedicado a su padre, Isaac explica que se encuentra en un pozo sin fondo desde donde observa como la obra mayor de su vida se deshace. Durante el texto mantiene un diálogo poético y surrealista con una esfinge de piedra «reencarnaçom das suas utopias, do seu afám criador, da ingente obra oculta trás o nome de Laboratório de Formas». En toda la obra se respira amargura, decepción y fracaso.

Artículos

Portada del número 31 de la revista «Galicia Emigrante». Imagen cedida por la Fundación Seoane
Portada del número 31 de la revista «Galicia Emigrante». Imagen cedida por la Fundación Seoane

De 1955 hasta1959 colaboró, con diferentes artículos sobre economía y cultura gallegas, en la revista argentina dirigida por Luís Seoane Galicia Emigrante. Primero firmaba con su propio nombre y luego con los pseudónimos de Fernández Ollarnovo, S.F. Ollarnovo y Xoán Mazaricos: «Monfero», núm. 9, 1955; «O cincuentenario da Academia Galega», núm. 14, 1956; «El Hospital Real de Santiago de Compostela», núm. 19, 1956; «La Emigración», núm. 23, 1958; «Es urgente un plan económico funcional para Galicia», núm. 27, 1957; «Galicia, país rico de gente pobre», núm. 29, 1957; «Economía extractiva en Galicia a favor de intereses extranjeros facilitada por el oportunismo centralista», núm. 32, 1958; «Galicia y la ley del silencio», núm. 33, 1958; «Necesidad de una crítica económica para Galicia», núm. 34, 1958; «Galicia y la educación de su pueblo», núm. 35, 1958; «La potencia hidroeléctrica de Galicia y otras cosas», núm. 36, 1958 e «Inauguraciones y absentismo en Galicia», núm. 37, 1959.

O ollar clarividente de Isaac Díaz Pardo, publicado por el Consorcio de Santiago y Andavira Editora en el año 2018 y recompilado por el filólogo Xosé Ramón Fandiño Veiga
O ollar clarividente de Isaac Díaz Pardo, publicado por el Consorcio de Santiago y Andavira Editora en el año 2018 y recompilado por el filólogo Xosé Ramón Fandiño Veiga

Una buena guía para conocer su labor en este género se recoge en el libro O ollar clarividente de Isaac Díaz Pardo, publicado por el Consorcio de Santiago y Andavira Editora en el año 2018 y recompilado por el filólogo Xosé Ramón Fandiño Veiga, reúne las colaboraciones periodísticas realizadas por Díaz Pardo entre los años 1963 y 2009: un total de 514 y publicadas en los periódicos A Nosa Terra de Buenos Aires y en los gallegos Faro de Vigo, La Región, El Progreso, El Correo Gallego y La Voz de Galicia.